امروز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ماه، مصادف با ششمین سالگرد جانباختن "فرزاد کمانگر" و همبندانش: "شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان" است. رژیم اسلامی، این عزیزان را در سحرگاه ۱۹ اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۹ در زندان اوین به دار آویخت.
اعدام جنایتکارانه این عزیزان در شرایطی صورت گرفت که موجی از اعتراض در سطح ایران و جهان بر علیه صدور حکم اعدام آنها براه افتاده بود. اگرچه جمهوری اسلامی به این اعتراضات دهن کجی نمود، اما از همان روز اعدام آنها از عکس العمل مردم در وحشت فرو رفت و جنازه آنها را هرگز به خانواده هایشان تحویل نداد. چهار روز پس از اعدام این عزیزان بود که اعتصاب عمومی مردم کردستان در اعتراض اعدام فرزاد کمانگر و یارانش شکل گرفت. رژیم بر این تصور خام بود که اعدام 5 مبارز سیاسی بر فضای وحشت دامن خواهد زد و مردم کردستان را مرعوب و خاموش خواهد ساخت. اما اعتصاب عمومی روز 23 اردیبهشت پاسخ مردم کردستان به این تصور خام اندیشانه سران رژیم بود. در اعتراض به این اعدامهای جنایتکارانه کردستان یکپارچه به تعطیل کشیده شد. کارگران کارگاهها و مراکز خدماتی و تولیدی اعتصاب کردند، کسبه مغازه هایشان را بستند، کارمندان ادارات دولتی و خصوصی از رفتن به محل کار خودداری ورزیدند، دانش آموزان و دانشجویان، آموزگاران و استادان، کلاس های درس را تعطیل کردند. بدین ترتیب یک همبستگی عمومی در اعتراض به جنایت کشتار زندانیان سیاسی دربند شکل گرفت. این حرکت عمومی نشان داد که اعدام فرزاد کمانگر و یارانش نه تنها مردم کردستان مرعوب نکرده است بلکه اراده عمومی را برای مبارزه با این رژیم و مقاومت در برابر سیاستهای سرکوبگرانه اش محکمتر نموده است.

فرزاد کمانگر در سال 1355در کامیاران متولد شد. پس از دریافت مدرک دیپلم به مدت چهار سال به کار تدریس در روستاهای کامیاران مشغول بود . سپس در رشته روانشناسی در دانشگاه "پیام نور" سنندج به تحصیل پرداخت و پس از پایان تحصیل مجددا به کامیاران بازگشت و آموزش کودکان را که به آن عشق میورزید، ادامه داد. فرزاد در تیرماه 1385 در سفری به تهران توسط افراد رژیم بازداشت شد و تا هنگام جانباختن اش مداوما تحت شکنجه و آزار جسمی و روحی قرار داشت و در تمام مراحل بازجویی و شکنجه نمونه یک قهرمان مقاومت بود. نامه ها و نوشته های او در زندان که انعکاس روحیه سرشار از امید وی بودند، از دستاوردهای جاویدان ادبیات انقلابی هستند. او همانقدر که دل در گرو کودکان محروم روستاهای عقب نگهداشته شده، کردستان داشت، به کودکان پابرهنه حواشی شهرهای ایران و کودکان خیابانی کشورهای برزیل و هند و به دختران نوجوان قربانی باندهای تجارت سکس در امارات و تایلند و فیلیپین هم می اندیشید. فرزاد در کردستان به دنیا آمده بود و وجودش را هم وقف محروم ترین کودکان کردستان کرده بود، اما با اندیشه های بلند و آرزوهای بزرگش به هر آنچه که نام ستم و استثمار می گیرد و به هر آن گوشه ای از دنیا که نشانی از آن هست می اندیشید.

"فرهاد وکیلی"، متولد سنندج پدر 3 فرزند و معاون پیشین اداره جهاد کشاورزی در این شهر بود. وی در اردیبهشت 1386 دستگیر شد و ماهها در زندانهای سنندج، کرمانشاه و تهران تحت شکنجه قرار داشت. فرهاد وکیلی در نامه ای که در زندان نوشته بود می گوید در بیدادگاهی 10 دقیقه ای به اعدام محکوم شدم اما اگر روزی ده بار اعدامم کنند و باز زنده شوم دوباره فریاد خواهم زد آزادی.

"علی حیدریان" متولد شهر سنندج بود. همزمان با فرهاد وکیلی دستگیر شد و تحت شدیدترین شکنجه ها قرار گرفت و وی نیز در یک بیدادگاه ده دقیقه ای در آذرماه 1386به اتهام عضویت در حزب کارگران کردستان به اعدام محکوم شد. "شیرین علم هولی آتشگاه"، متولد 13 خرداد 1360 در روستای "دیم قشلاق" در اطراف "ماکو" بود. شیرین در سال 1387 از سوی نیروهای اطلاعات سپاه دستگیر و پس از 21 روز به شکنجه گاهی در تهران منتقل شد. وی پس از گذراندن یک سال و نه ماه حبس در زندان اوین در روز هشتم آذرماه به اتهام عضویت در سازمان پژاک به اعدام محکوم شد.

"مهدی اسلامیان" اهل شیراز بود. وی در فروردین 1387 دستگیر شد. او به خاطر اتهاماتی که اساسا متوجه برادر جانباخته اش "محسن اسلامیان" بود، مورد نفرت قاضی قرار گرفت و در بیدادگاه جمهوری اسلامی به اعدام محکوم گردید.

یاد فرزاد کمانگر و یارانش را که دلیرانه در مقابل دشمن هار و درنده مقاومت کردند و جان خود را بر سر این پایداری نهادند، گرامی می داریم و به مردم قدرشناس کردستان که با اعتصاب یکپارچه و شکوهمند خود در اعتراض به این جنایت رژیم یاد عزیزان جانباخته خود را گرامی داشتند، درود می فرستیم.