روز چهارشنبه 24 اردیبهشت سرانجام لایحه بودجه سال 1395، که در دیماه ۹۴ به مجلس ارائه شده بود، از سد شورای نگهبان گذشت و با دو ماه تاخیر از جانب مجلس رژیم به دولت روحانی ابلاغ گردید.
البته قبل از هر چیز باید بر این واقعیت تاکید کرد، اقتصاد ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی بگونه ای هدایت می شود که در آن طرح بودجه سالانه در بهترین حالت تنها جهت عمومی سیاستهای اقتصادی رژیم را نشان میدهد و نه ریز اقلام دخل و خرج سالانه دولت را. در این زمینه برنامه های 5 ساله و طرح بودجه های یکساله در واقع اوراق فرمال و بدون خاصیتی بیش نیستند،که چندان مورد مراجعه خود کارگزاران حکومتی هم قرار نمی گیرند. این رژیم به استثنای بودجه ارگان های نظامی و امنیتی و سرکوبش، در بقیه موارد معمولا حداکثر برای دوماه جلوتر قادر به برنامه ریزی و تعیین اقلام دخل و خرج کشور است. از این رو بودجه سالانه کشور دیر به تصویب نهائی برسد یا زود، از لحاظ عملی مسئله مهمی را تشکیل نمیدهد. با اینهمه تأخیر در تهیه و تصویب به موقع آن اساسا بدلیل نامعلوم بودن میزان درآمدهای دولت بوده است. بودجه سال 1395 بر اساس دو پیش شرط تهیه شده است. اول اینکه رژیم روزانه موفق به فروش دو میلیون و ۲۵۰ هزار بشکه نفت خام شود و دوم آنکه بهای هر بشکه نفت کمتر از ۴۰ دلار نباشد. نرخ دلار نیز در محاسبات بودجه ی سال آینده حدود ۲ هزار و ۹۹۷ تومان در نظر گرفته شده است. از هم اکنون آشکار است که هیچکدام از این پیش شرط ها حداقل در نیمه اول امسال قابل تحقق نیستند و نیمه دوم سال هم از این لحاظ قابل پیش بینی نیست. بهای کنونی نفت ایران در بازار جهانی خلاف ارزیابی های دولت را نشان می دهد. حتی پیش بینی می شود که با افزایش صادرات نفت ایران بهای نفت خام باز هم کاهش یابد. از این رو مسئولان سازمان برنامه و بودجه از هم اکنون هشدار میدهند که بودجه سال 95 با کسری های کلانی روبرو خواهد شد. کسری بودجه سال 94 هم سر جای خودش هست.

اما اگر اقلام مربوط به مخارج عمومی دولت و یا وزارتخانه هائی چون بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، در این بودجه به دلیل نامعین بودن درآمدهای دولت معلق باشد، آیا این وضعیت شامل مخارج ارتش و سپاه و نیروهای امنیتی نیز میشود؟ "محمد باقر نوبخت" رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی میگوید «در بودجه سال 95سهم نهادهای نظامی ۱۵درصد افزایش یافته است. بیشترین بودجه در این لایحه با ۹۶۲۸میلیارد تومان به سپاه پاسداران اختصاص یافته است. اعتباری ۵هزار و ۷۴۳ میلیارد تومانی نیز برای ستاد مشترک ارتش اختصاص یافته که رشدی ۱۶/۳درصدی نسبت به سال قبل دارد.» این ارقام اگر در بهترین حالت فرض کنیم که واقعی هم باشند، مطابق طرح بودجه انتشار یافته به هیچ وجه شامل درآمدهای کلان سپاه پاسداران و نهادهائی چون آستان قدس رضوی و یا بنیادهای جانبازان و غیره نمی شود. سپاه علاوه بر مبالغ کلانی که از بودجه رسمی کشور برداشت میکند، خود نیز صاحب درآمدهای کلانی است که در هیچ طرح بودجه ای منظور نمیشود و برای آنها هیچ مالیاتی هم پرداخت نمی کند.

آیا با کمتر شدن درآمدها و کسر بودجه، هزینه های تسلیحات نظامی ارتش و سپاه و فعالیت های وزارت اطلاعات و بسیج و پروژه های نظامی در خارج از مرزها بودجه مراکز اشاعه خرافه و آخوند پروری ها هم کمتر خواهند شد؟ اظهارات سخنگویان دولت در حول و حوش تصویب بودجه سال جاری حکایت از این دارد که در هیچ شرایطی نه تنها از بودجه دستگاه های نظامی و امنیتی و سرکوب و دستگاه های اشاعه خرافه کم نمی شود، که اضافه تر هم می شود. آنها در این مورد فکرهایشان را کرده اند. نه تنها از بودجه ارگانهای خدماتی می زنند و همزمان حداقل 15 درصد نسبت به سال گذشته بر بودجه نظامی و امنیتی اضافه میکنند، بلکه یارانه 24 ملیون نفر از یارانه بگیرهای کشور را نیز قطع می کنند.

رژیمی که دوام و بقایش در گرو همین ارگانهای سرکوب و کارکرد همین کارگاهای تولید و اشاعه خرافه است، در هیچ شرایطی نه تنها یک میلیمتر از طول و عرض هیچکدام از آنها را نمی زند، که بر عکس برای فرونشاندن خشم مردم و سرکوب اعتراضشان آنها را گسترش هم میدهد و بر تعهدات خود در بیرون از مرزها نیز می افزاید. معنای چنین سیاستی در بودجه سال 95 یعنی خدمات عمومی به مراتب پایین تر، بیکاری به مراتب بیشتر، تورم به مراتب بالاتر، گرانی بازهم بیشتر، فقر به مراتب وسیعتر، فساد مالی و اداری بیشتر، آسیب های اجتماعی گسترده تر خواهد بود.

در چنین شرایطی و مانند همیشه برای رهایی توده های فرودست جامعه از زیر بار سنگین پیامدهای ناشی از فلاکت اقتصادی رژیم ، راهی جز اعتراض و مبارزه پیش رو نیست. اعتراض و مبارزه ای که اگر تداومش به اعتصابات کارگری در مراکز کلیدی کار بیانجامد، اگر این مبارزات تحت رهبری نیروهای پیشرو کارگری و کمونیستی قرار بگیرد، نه فقط این جامعه را از شر جمهوری اسلامی رها می سازد، بلکه شرایط برپایی یک انقلاب اجتماعی را فراهم می کند و نوید بخش بنای جامعه انسانهای آزاد و برابر و مرفه فردا خواهد بود.