روز شنبه ۲۵ اردیبهشت، خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی گزارشی از دیدار "خامنه ای" با اعضاء حوزه علمیه تهران منتشر کرد. در این دیدار خامنه ای نگرانی هائی ابراز داشت که اگر چه تازه نبودند، اما نفس تکرار و تاکید بر آنها نشانه جدی بودن و عمق این نگرانی ها بود. وی به تاثیر فضای مجازی بر ذهنیت جوانان اشاره کرد و اعتراف کرد که تردیدات جدی در زمینه اعتقادات و باورهای اسلامی به وجود آمده است. وی گفت: "انگیزه‌هایی سیاسی برای تزریق افکار منحرف در ذهن جوانان وجود دارد " و " فضای مجازی در افزایش شبهات دینی تأثیر داشته است".

وی اضافه‌کرد که‌ : "این میدان، میدان واقعی جنگ است و روحانیون و طلاب باید مسلح و آماده، وارد عرصه مقابله با شبهات و تفکرات غلط و انحرافی شوند".

واقعیت این است که نگرانی خامنه ای بدون دلیل نیست. خامنه ای و بسیاری دیگر از سران رژیم خطر را در پشت گوش خود احساس کرده اند. اما خطر واقعی که خواب از چشمان خامنه ای و دیگر سران رژیم ربوده است، نه " افزایش شبهات دینی در جوانان" که البته بخشی از واقعیت است، بلکه بیگانه شدن کل جامعه ایران با موجودیت رژیم اسلامی است. آنها به خوبی دریافته اند که هر چه زمان می گذرد جامعه ایران بطور عملی بیشتر و بیشتر با فرهنگ و باورها و روش زندگی و حاکمیت این رژیم در تقابل قرار میگیرند.

بعد از قریب 4 دهه از حاکمیت رژیم اسلامی، علیرغم صرف پول های کلان، علیرغم بکار بردن ابزارهای زور و سرکوب برای اشاعه خرافات و حاکم کردن راه و روش زندگی ارتجاعی مورد نظر خود، علیرغم آمیختن آموزش پرورش با مذهب، اکنون گوئی به نقطه اول برگشته اند. پس کجا رفت سخنان خمینی که می گفت: «طرفداران مومن فردای رژیم اسلامی هنوز در گهواره هستند.» چه شد که اکنون این چنین نگران شبهات اسلامی جوانان همان نسل و نسل بعدی هم هستند.

اما نگرانی های خامنه ای تنها به اعتقادات و باورهای مذهبی جوانان و تردیدات اسلامی در میان آنها محدود نمی شود. نگرانی خامنه ای سیاسی تر و مشخص تر نیز هست. وی 10 روز پیشتر به خطر "اسلام آمریکائی" در تقابل با "اسلام ناب" اشاره کرد. امروز در ایران معنی سیاسی این اصطلاحات و کاربرد آن برای همگان روشن است. خامنه ای بر این باور است که با روش های امثال روحانی نمی توان حکومت اسلامی را حفظ کرد. او در این رابطه میانه روها و اصلاح طلبان را افرادی متوهم میداند، که با ندانم کاری های خود، بدون اینکه خود بخواهند، حکومت اسلامی را بر باد می دهند. اما خامنه ای نمی خواهد بفهمد که مسئله روحانی و اصلاح طلب حکومتی پیروان به قول او " اسلام آمریکائی" نیست، بلکه مسئله این است که هر چه‌ زمان می گذرد ، نا همخوانی حکومت اسلامی با ایدئولوژی ، سیاست ها و عملکردهای آن با سطح پیشرفت فکری و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی جامعه ایران آشکار تر می شود.

38 سال پیش برای حاکم کردن "اسلام ناب" به‌ جان انقلاب مردم افتادند، خواست ومطالبات کارگری و توده‌ای را به‌ عقب راندند و پایه‌ حکومت ترور و وحشت را پی افکندند. از آن تاریخ تا به‌ امروز هم بدون وقفه‌ در تقابل با این خطر یعنی آنجه‌ اسلام نابشان را تهدید می کند، نهادهای سرکوب را تقویت کرده اند، بر‌ شمار اعدام ها و دستگیری ها افزوده اند ، نیروهای بسیجی را در اشکال متفاوت به‌ جان مردم انداخته‌اند، گشت های گوناگون را در خیابان ها و کوچه‌ ها و منازل رها کرده‌اند و حرمت و کرامت انسانها را زیر پا لگد مال کرده اند. خبرنگاران و نویسندگان و منتقدین را با همین ترفند ها که‌ گویا مسیر نفوذ اسلام امریکایی و غیره‌ را هموار می کنند، دستگیر و ترور کرده‌اند. باصطلاح برای مقابله‌ با "آمریکا و صهیونیست ها" در خیابان شهرها مانور می دهند و نیروهای امنیتی و انتظامی را به‌ رخ مردم می کشانند. با همه اینها معنی سخنان امروز خامنه ای این است که آنها طی همه این سالها در واقع آب در هاون کوبیده اند و امروز به همان نقطه اول برگشته اند.

در حقیقت ترس خامنه‌ای و دیگر سران رژیم نه‌ از اسلام امریکایی، بلکه‌ از خروش مردم بر علیه حکومت اسلامی است. رویگردانی مردم از حاکمیت مذهبی و استبدادی یک حکم تاریخی است، رژیم اسلامی می تواند حرکت تاریخ را با اعمال زور و سرکوب و یا قدری فریب به‌ تأخیر اندازد یا با مشکل روبرو کند، اما شکی در این نیست که‌ نمی تواند آنرا متوقف کند. تمام مسئله بر سر این است که نیروهای بالنده این جامعه کارگران و کمونیستها چه نقشی در به سرانجام رساندن این حکم ایفا خواهند کرد؟ طبقه کارگر به حکم موقعیتش در تولید و خدمات اجتماعی و مبارزات تا کنونی و کمونیستها به حکم تجارب ارزنده ای که از فراز و نشیبهای صد ساله در جامعه ایران کسب کرده اند، می توانند جایگاه تعیین کننده ای در شکل دادن به آینده سیاسی این جامعه به دست آورند.